Zaman Zindan İçinde

"12 Eylül öncesi çeşitli cezaevlerinde kaldım,idamla yargılandım.Bayrampaşa Cezaevi'ndeyken 45 metrelik bir tünel kazarak özgürlüğümün önündeki engeli aşmak istedim.12 Eylül sonrası Mamak Cezaevi'ndeydim.Akıl almaz yaptırımlar ve işkenceler gördüm,yüzlerce kez ölümden döndüm.Çoğu zaman yaşadığımın farkında bile değildim.Gülmeyi,konuşmayı,hayal etmeyi,yürümeyi unuttum.Etlerim lime lime edildi,çoğu kez öldü diye bıraktılar.Bir metrekarelik yeraltı ölüm hücrelerinde (tabutluklarda) aylarca tutuldum.Bunca dayak ve işkenceye insan vücudunun dayanması bir mucize gibi ama ben bu mucizeyi yaşadım.Çok acı çektim ama yaptıklarımdan asla pişmanlık duymadım,doğru bildiklerimden taviz vermedim.Bu cehenneme girerken de başım dikti,çıkarken de.İnsanlığın bu derece aşağılanmasına kahroldum ama buna direndiğim için huzurlu ve mutluydum.Yeni kuşakların bunları anlayacağını sanmıyorum.Bunları ancak bu zulmü yaşayan ve bir anlamda "yaşamı elinden alınan" benim kuşağımın daha iyi anlayacağını sanıyorum.Benim kuşağıma akıl almaz işkenceler,zulümler,acılar ve ölümler yaşattılar.Çünkü bu kuşak kendi geleceğinde söz ve karar sahibi olmak istiyordu.Kendi kuşağımı çok seviyor,onlarla gurur duyuyor ve her zaman onların acılarını yüreğimde hissediyorum." Halil Güven'in anıları,12 Eylül karanlığını unutturmaya çalışanlara tutarlı ve duygu dolu bir yanıt oluşturuyor.