Ömrünü Hediye Etti

Yatağa bağlı birini düşünün. Mahkûm diyemezsiniz çünkü mahkûmun

başında ve yanında arkadaşları, görevli müdürü, ziyaretçisi, gardiyanı

olur; onun yasal hakları vardır ve zaman zaman onun nefes alması ve

volta atması için avlusu da vardır. Burda gezer, gezdirirler; belki de bir

iki nefes sigara içer arkadaşlarıyla, gökyüzüne bakarak içini çeker ve

yeni bir dünya kurar kafasında. Geceyse, gökteki yıldızlarla; gündüzse,

eğer varsa bulutlarla hayal kurar ve sevdiklerine, varsa sevgilisine veya

yavrularına gider. Bir damla gözyaşı olsa bile, yeter o insan için.

Yarenlerine bir şiir veya bir türkü olur. Ama yatan, yatağa bağlanan

bir insanın kafasının içinde neler olur bir düşünsene? Ne kadar zaman

sonra gökyüzünü görecektir ve bu ne zaman olacaktır? Vakti var

mıdır? Yıldızlara bakarken kayan yıldızlardan dilek tutar mı; düşünsene!

Birçok insan hayal ürünleriyle, güzel lâflarla, gerçekmiş gibi içinden

geçeni kâğıda döker; hele bir de yazma yeteneği varsa, ne güzel

olur; okumaya değer, okuyoruz da. Ben de düşündüm ki; bu yaşananları,

bu yaşam süresinde yaşananları yazabildiğim kadar yazıp, belki bir

gün birileri bu yaşanmış bir gerçeği okur. Okur belki kendinde var olan

bu illetle ilgili yapılan çalışmalar, tedbirler birilerine gün gelir yardımcı

olur diye elimden geldiği kadar bu kitapta yaşadığımı okuyanlarla paylaşmaya

ve anlatmaya gayret ettim.