Arifiye’de Kuşlar

Jan Devrim'in öyküleri, hayatın sıradan gibi görünen anlarında saklı kalan büyüleyici detayları ortaya çıkarıyor.

Trenin durduğu karanlık istasyonda beklenmedik bir umutla duyulan kuş sesleri, babaannenin eski koltuğunda saklı kalan çocukluk, yalnızlıkla boğuşan yaşlı adamın içten bir itirafı ve hayatın yavaşça geçip gidişini fark edenlerin küçük dünyaları... Her biri, okuru hayatın karmaşık sadeliğine çağıran hikâyeler.

Jan Devrim içten, düşündüren ve yalın diliyle, geçmişi bugüne taşıyan, unutulmaz hatıraları tekrar yaşatan ve her öyküde insan ruhunun derinliklerine inen dehlizleri ustaca bulan bir yazar.

"Arifiye'de kuşlar hâlâ ötüyor. Çünkü bazı anılar hiç bitmez."

Bu öyküler hepimizin hayatında saklı kalmış güzelliklere dair dokunaklı bir demet.

Jan Devrim

1974 yılında Düzce’de doğan Jan Devrim, yazın hayatına yerel gazete ve dergilerde yayımlanan yazılarıyla başlamış, sonrasında Endülüs, Düşçınarı, Ay Vakti, Hece, Hece Öykü ve Dergâh gibi edebiyat dergilerinde öyküleriyle yer almıştır.

Edebiyat kariyerinde; toplumsal adaletsizlikler, insan ilişkilerindeki çelişkiler ve bireysel duyguların derinliklerine dokunan temalar öne çıkar. Eserlerinde biten aşklar, çocukluğun dinmeyen anıları, mahallenin unutulmaz yüzleri ve toplumsal yapının birey üzerindeki etkileri gibi unsurlar ustalıkla işlenir.

Devrim, hüzünle umudu harmanlayan, düşündüren ve etkileyen bir anlatım tarzına sahiptir. Akıcı ve yalın diliyle okuyucusunu derinlemesine bir düşünce yolculuğuna davet eder.

Yazarın kaleme aldığı eserler arasında Kayıp Bahçenin Çocukları, Ben Deccal, Bu Şarkıları Beni Ağlatmak İçin mi Yazdılar?, Sakin Bir Gün İçin, Benim Kişisel Kıyametim, İkame Aşklar ve Meczubun Oğlu bulunmaktadır. Kariyerini yöneticilik yaparak sürdüren Jan Devrim, modern Türk edebiyatında özgün bir yer edinmiştir.