^{Dönüşten Özgürlüğe}900 Gün_{Türkiye Birleşik Komünist Partisi "Tbkp" Davası}

1987 yılında Türkiye İşçi Partisi (TİP) ile Türkiye Komünist Partisi (TKP) birleşme kararı almışlar ve bu birleşme ile oluşacak Türkiye Birleşik Komünist Partisi (TBKP)'nin daha ilk anda yasal olarak kurulabilmesini sağlayacak çalışmaları yapmak üzere en üst yöneticileri olan Genel Sekreterleri Nabi Yağcı (Haydar Kutlu) ile Nihat Sargın'ı,politik göçmen olarak yaşadıkları yurtdışından Türkiye'ye göndermişlerdi.Genel Sekreterler Ankara'da uçaktan iner inmez gözaltına alındılar,işkence gördüler,ancak 19 gün sonra yargıç karşısına çıkarıldılar ve tutuklandılar.Tutuklu olarak geçen 2.5 yıllık yargılamadan sonra açlık grevine başladılar.20 gün süren açlık grevi sonrası ilk duruşmada tahliye edildiler.16 Kasım 1987'de gözaltına alınmalarından başlayarak tahliye edildikleri 4 Mayıs 1990'a kadar tam "900 Gün" geçmişti.Nihat Sargın "Önsöz"ünde daha önce başından geçen davalarla bu sonuncusu arasındaki kimi farklılıkları belirttikten sonra şöyle devam ediyor:"Bu farklılıklar çok önemli olmakla birlikte belki bunları da aşan bir biçimde yurt ve dünya kamuoyunun gözleri üzerimizdeydi,ve de yurdumuzda ve dünyada hepsine ayrı ayrı şükran borçlu olduğumuz insan hakları savunucuları ve demokrasi güçleri,bütün tahminlerin üstünde bizi desteklemekteydi.Davamızla birlikte ve ona bağlı olarak önce Avrupa İnsan Hakları Komisyonu'na,arkasından da Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'ne ilk başvuranlar biz olmuştuk ve nihayet,davamız süresince,her oturumdaki tahliye taleplerinden,hakkımızda uygulanması istenilen maddelerin ve davamızın görüldüğü mahkemenin kuruluş yasasının Anayasa'ya aykırılığına,yargıçların reddine varıncaya dek bir ceza davasında akla gelebilecek bütün istemler her biri başlıbaşına bir hukuk dersi sayılabilecek ağırlıkla müdafilerimiz tarafından ileri sürülmüştü."Sol yanılgıdan söz açtığında da şöyle demekte:"...Oysa biz,iktidara herhangi bir kaçamak noktası bırakmadan TBKP'nin legalitesini ve ona bağlı olarak serbest bırakılmamızı istiyorduk.Kenarından köşesinden dolaşma imkanı kalmamıştı,kaçamak yoktu,kaçış yoktu,141-142'yi kaldırmaktan başka çare yoktu."Nitekim,12 Nisan 1991'de TCK'nun 141 ve 142.maddeleri yürürlükten kaldırılmak zorunda kalındı;süregiden kin ve asabiyetin sonucu duruşmalar bir yıl daha devam etti,9 Temmuz 1992'de beraat ettiler.Sargın "Önsöz"ünü şöyle bağlamış:"...Önsözler genel olarak,vurguların da esirgenmediği bir özeti gibidir kitabın.Doğrusu buna gerek duymadım.Bırakalım,kitapta olayın bizzat kendisi konuşsun."Gerçekten kitabın her satırında bizzat olaylar konuşmakta,hem de nasıl...